Ας μιλήσουμε σήμερα για βιβλιοφιλικές κρίσεις.
Αναγνωρίζουμε ότι όλοι εμείς που θεωρούμε τα βιβλία είδος πρώτης
ανάγκης, είμαστε παράξενα πλάσματα. Και πολλές φορές θέλουμε τα πράγματα
να γίνονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Σκεφτήκαμε τις τρεις πιο
ακραίες καταστάσεις που μπορούν να μας οδηγήσουν στην τρέλα (ή σε κάποιο
βίαιο έγκλημα) και σίγουρα τις έχετε συναντήσει κι εσείς στον δρόμο
σας. ΠΡΟΣΟΧΗ! Ακολουθούν σκληρές εικόνες.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Α
Εντάξει, αυτό μπορεί να σε στείλει κατευθείαν για ψυχανάλυση ή να
βγάλει στην επιφάνεια τα χειρότερα OCD σου. Τακτοποιείς τα βιβλία στη
βιβλιοθήκη γεμάτος χαρά και σε άλλα οι ράχες διαβάζονται από πάνω προς
τα κάτω και σε άλλα από κάτω προς τα πάνω. Και είναι και μερικά που
διαβάζονται ευθεία. Τι στο καλό; Και μπορεί να συμβαίνει ακόμα και με
βιβλία του ίδιου συγγραφέα! Ένα χάος. Το λιγότερο που μπορείς να πάθεις
από αυτήν την κατάσταση είναι αυχενικό.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Β
Σε αυτήν την περίπτωση δεν τρελαίνεσαι ακριβώς, αλλά ψάχνεις κάποιος
να δολοφονήσεις. Τον συγγραφέα που επέτρεψε να μεταχειριστούν έτσι το
παιδί του; Τον σκηνοθέτη που δεν είχε διαβάσει σαν εσένα είκοσι φορές το
βιβλίο; Τους ηθοποιούς που έπαιζαν σαν να έκαναν αγγαρεία; Κάποιον
τέλος πάντων. Και μετά θέλεις απλώς έναν ώμο για να κλάψεις.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Γ
«Ναι φιλενάδα, μην ανησυχείς. Εννοείται θα το προσέξω το βιβλίο σου,
σαν καινούργιο θα είναι, ούτε που θα καταλάβεις ότι το διάβασα. Προσέχω
πολύ εγώ. Και εννοείται θα σου το επιστρέψω πολύ σύντομα. Ούτε
δυο-τρεις μέρες δεν θα κάνω, το πολύ μία εβδομάδα. Δεν τα ξεχνάω κάτι
τέτοια. Σε αυτά είμαι πολύ τυπική γιατί θέλω κι εγώ όταν τα δανείζω να
μου τα επιστρέφουν άθικτα.»
ΥΓ: Το βιβλίο της τρίτης φωτογραφίας ήταν κακέκτυπο και δεν μπορούσε να διαβαστεί ούτως ή άλλως.
